او با اشاره بر اهمیت وجود کتیبه‌ها بر روی ظروف سفالی تاریخی ادامه داد: «ظروف سفالی یافت‌شده در منطقه آستانه‌ای هستند برای ورود طبیعت به فرهنگ که در تمام دوران تاریخی شاهد آن هستیم. وقتی یک شیء با کتیبه تزئین می‌شود دیگر معنی‌دار شده است، پس آن شیء با همراه داشتن نوشته از هر دو معنای ترکیبی‌کاربردی و معنای تحلیلی‌مفهومی برخوردار می‌شود و این یک رابطه دوسویه است، به‌نوعی تعامل پویا که کاربرد ظرف و معنای نوشته کتیبه بر هم ایجاد می‌کنند.»

در بخش پایانی این نشست، ظروفچی، پژوهشگر برجسته، نیز با کنکاش در ابعاد انواع شیوه نگارش خط و خوشنویسی در کتیبه‌ها و زیبایی انواع خطوط در میان هنرهای اسلامی در طول سده‌های کاربرد خوشنویسی در معماری و هنرهای وابسته آن افزود: «نقش‌مایه اصلی و متداول در هنرهای اسلامی معماری و بعد خوشنویسی است؛ همچنین کتابت در بسیاری از آثار هنری ــ که بسیاری آن را جایگزین شمایل‌نگاری مسیحیت در اوایل اسلام می‌دانند (ازجمله سفالینه‌ها، شیشه و آبگینه، فلز، بافته‌ها) و حتی آثار غیرهنری (مهرها‌، مسکوکات و نشانه‌ها) ظهوری بارز و کامل دارد.

او همچنین با تأکید بر اینکه مفاهیم کتیبه‌ها بیانگر معانی مختلفی هستند گفت: «کتیبه‌ها در جاهای مختلف نمایانگر معانی و مفاهیمی از آداب و فرهنگ است، در جایی نمایشگر صفات خداوند است و در جایی فرهنگ قناعت را توصیه می‌کند. کاربرد کلماتی چون «برکت‌»، «سرور»، «یمن»، «سلامت» مخصوصاً بر روی ظروف سفالین نشان از همان گفت‌وگوی دوسویه کتیبه‌نگاری و اشیا با هم دارد.»

این نشست با طرح سؤالاتی در زمینه مباحث مطرح‌شده و نیز پرسش‌وپاسخ میان دانشجویان و مدعوین و اساتید حاضر به کار خود پایان داد.